مانند تمام محصولات تولید شده صنعتی، صنعت زیتون پرورده فله و به رواناب کشاورزی، تخلیه خاک و استفاده بیش از حد از کودها و آب کمک می کند. در اسپانیا، جایی که تولید زیتون تجارت بزرگی است.
آبیاری بر آب‌های زیرزمینی اندلس فشار وارد کرده و فعالیت‌های کشاورزی را زیر سوال برده است. و اسپانیا کشوری است که 85 درصد آب آن برای کشت محصولات زراعی مصرف می شود.
برای تهیه یک پوند زیتون به 363 گالن آب نیاز است در حالی که 1902 گالن در یک بطری نیم لیتری روغن زیتون وجود دارد. مدیریت بهتر آب و استفاده از محصول جانبی زیتون برای کوددهی تنها چند توصیه برای ایجاد پایداری در صنعت است.
در حال حاضر، زیتون عمدتاً از تغییرات ژنتیکی فرار کرده است. محققان در ایتالیا محصولات مقاوم به قارچ و باکتری را آزمایش کردند، اما قوانین منع تحقیقات مزرعه GMO توسعه بیشتر را متوقف کرده است.
در ایالات متحده، زیتون در فصل پاییز است و برداشت از سپتامبر تا نوامبر انجام می شود. زیتون های رسیده بسته به تنوع، بنفش و سیاه هستند.
با این حال، حتی زمانی که زیتون رسیده است، برای خوردن به عنوان میوه تازه بسیار تلخ است. آنهایی که به خوردن آنها عادت کرده اید با خیساندن در آب نمک یا نمک “درمان” شده اند.
اگرچه زیتون های سیاه کنسرو شده (آنهایی که در قفسه سوپرمارکت ها یافت می شوند) در واقع زیتون های سبز هستند که با قلیایی سیاه شده اند.
اسپانیا و ایتالیا بزرگترین تولیدکنندگان زیتون در جهان هستند، در حالی که در ایالات متحده، کالیفرنیا 99 درصد زیتون های داخلی را تولید می کند.
زیتون میوه درختی همیشه سبز است که ارتفاع آن تا 30 فوت می رسد. این درخت، با برگ‌های سبز نقره‌ای و پوسته‌ای که دارد، در آب و هوای مدیترانه‌ای گرم و آفتابی رشد می‌کند.
